Aile ve Çift Terapisi

Aile ve çift terapisi; değişim ve gelişimi sağlamak adına, aileler ve çiftler arasındaki yakın ilişkinin çalışıldığı, psikoterapinin bir dalıdır.

Bireylerin diğer insanlarla kurdukları ilişkiler, ruh sağlıkları ve duygusal doyumları açısından çok önemlidir. Özellikler ebeveyn, eş ve çocuklar gibi kişilerle kurulan yakın ilişkilerde, bu rol daha belirgin bir hal alır. Bu yakın ilişkilerden birisi olan evlilik ilişkisinde, eşler zaman zaman çatışmalar, zorlu ve sıkıntılı dönemler yaşayabilirler.

Partnerlerin ilişki dinamikleri, problemlerin esas kaynakları, sistemdeki kişilerin baş etme becerileri, ilişki içindeki roller, kişilerin içsel dinamikleri ilişki terapisi süresince detaylıca çalışılır. İlişki terapisinde bireylerin sağlıklı ve ilişkisel doyumu esas alınmaktadır. Bunun yanında ilişki terapilerinde uygulanan yöntemler bilimsel araştırmalarla (tez ve makaleler) ile desteklenmektedir.

Çift Terapisi: Partnerlerin İlişkisini ele alan çalışma alanıdır.
Evlilik Terapisi: Evli Partnerlerin İlişkisini ele alan çalışma alanıdır.
Aile Terapisi: Evli ve Çocuklu Partnerlerin İlişkisini ele alan çalışma alanıdır.

Aile ve çift terapisinde amaç, aile içinde ve çiftler arasında yaşanan zorlu ve sıkıntılı süreçlerin ele alınarak çatışmaların çözülebilmesi ve tüm aile üyelerinin sağlıklı yönde değişiminin ve gelişiminin sağlanmasıdır. Hem aile içi ilişkileri düzenlenmesi hem de diğer insanlar ve durumlar ile ilişkilerin düzenlenmesi hedeflenmektedir. Çift terapisinde temel amaç çiftlerin kendileri ve birbirleri hakkında daha derin bir anlayış kazanmalarını sağlamak ve ilişkilerinde hedefledikleri değişikliklere yardımcı olmaktır.

Her ne kadar bütün çiftler ve ihtiyaçları birbirinden farklı olsa da çift terapisi uygulamalarında en sık karşılaşılan problemler çiftler arasındaki iletişim eksiklikleri, çiftler arasında sıklığı artan tartışmalar, duygusal ihtiyaçların karşılanamaması, finansal problemler ve çocuklar hakkında yaşanan çatışmalar olarak sıralanabilir. Partnerler; aldatma, bir aile üyesinin ani kaybı gibi kriz durumlarının sonucunda da çift terapisi uygulamalarını tercih edebilirler. İlişki veya evlilik öncesi terapi de amaç çiftlerin kendi kök ailelerinden getirdiği inanç, değer, mesafe, sınırlar doğrultusunda esneyebilme ve uyum sağlama becerilerini geliştirmektir. Çiftler, kendi kök ailelerinden alışkın oldukları düzeni sürdürmeye çalışırken bu geçiş sürecinde zorlanabilir.

Evliliğin ardından eşlerin, ilişki içinde birbirlerine göre konumu, çocuk sahibi olduklarında ve gelişim evreleri boyunca farklılaşabilir. Her geçiş evresinde çözülmesi gereken farklı bir kriz söz konusudur. Evlilikteki uyum ve işlevsellik, bu krizin nasıl ele alındığı ve çözüme ulaştığıyla şekillenir. Evliliğin ilk yıllarında karşılaşılan sorunlar, çocuk sahibi olduktan sonra ya da çocuklar evden ayrıldıktan sonra farklı şekilde kendini gösterebilir. İlişki içinde ortaya çıkan semptom ve bu semptomun anlamı ilişki ve evlilik terapisinde ele alınan önemli bir konu başlığıdır. Terapide çoğu zaman çocuk, semptomu ortaya çıkaran aile üyesi olarak düşünülür. Bahsedilen semptom, çocukluk dönemine özgü bir sorun olarak görülebilir ancak aile sistemi içinde ele alındığında çatışmayı besleyen ya da eşler arası çatışmayı önleyen bir işlev görebilir.

İlişki ve evlilik terapisi, tüm bu gelişimsel art alan ışığında, çiftler arasında ilişki sırasında ve/veya evlilik sürecinde yaşanan sorunlara kapsamlı bir perspektiften bakarak eşlerin ihtiyacına yönelik çözümler üretmeye çalı